ارتباط مرموزدیابت و سرطان

خیلی از افراد فکر نمی کنند که دیابت و سرطان با هم ارتباطی داشته باشند. اما گروهی از متخصصین جامعۀ سرطان آمریکا و انجمن دیابت آمریکا معتقدند که این موضوع حقیقت دارد. آخرین تحقیق در این زمینه در آخرین شمارۀ مجلۀ A cancer journal for clinicians به چاپ رسیده است. بر اساس شواهد، افراد دیابتی بیشتر مستعد ابتلأ به برخی سرطانها هستند.

تحقیقات قبلی نشان داد که خطر ابتلأ افراد دیابتی به سرطان کبد، پانکراس و اندومتر رحم دو برابر افراد غیر دیابتی است. خطر ابتلأ  آنها به سرطان کولون، سینه و مثانه 20 تا 50% بیش از افراد غیر دیابتی است. در مورد سایر انواع سرطان نظیر سرطان ریه، بنظر می رسد میزان ابتلأ افراد دیابتی و غیردیابتی با هم برابر است و خطر ابتلأ به سرطان پروستات در افراد دیابتی کمتر از افراد غیر دیابتی است.

از دهۀ 1950 پزشکان از افزایش ابتلأ افراد دیابتی به سرطان نسبت به افراد غیر دیابتی مطلع بودند. اما سال گذشته با جمع آوری و آنالیز اطلاعات علمی مراجع مختلف دنیا این مسئله مورد تأیید قرار گرفت.

همچنین سال گذشته چندین تحقیق در زمینۀ اپیدمیولوژی نشان داد که انسولین طولانی الاثر "گلارژین" باعث افزایش خطر ابتلأ به سرطان می شود اما درمورد صحت کامل این مطلب هنوز شک و تردید وجود دارد.

مطالعات نشان داد که متفورمین (داروی شناخته شدۀ درمان دیابت نوع 2) می تواند بطور چشمگیری باعث کاهش ابتلأ به سرطان و مرگ و میر ناشی از آن شود.

چگونه دیابت باعث افزایش خطر ابتلأ به سرطان می شود؟

فرضیات مختلفی وجود دارد که برخی از آنها در این مقاله بیان می شود:

فاکتورهای خطر مشابه

هم سرطان و هم دیابت در افراد مسن و دارای اضافه وزن و کسانی که از میوه جات و سبزیجات و غلات کامل بمیزان کم استفاده می کنند و افراد سیگاری ، بیشتر بروز میکند. مردان درمعرض خطر بالاتری در ابتلأ به دیابت و سرطان هستند.

تأثیرات متابولیسمی

بسیاری از سلولهای بدن دارای گیرنده های سطحی برای هورمون انسولین و فاکتورهای رشد شبه انسولینی هستند که در لولۀ آزمایش باعث رشد و متاستاز سلولهای سرطانی می شود. حدود نیمی از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و همۀ افراد مبتلا به دیابت نوع 1 حداقل یک بار در روز انسولین تزریق می کنند و حداکثر مقدار انسولین موجود درخونشان بیش از حد طبیعی است. بیماران دیابتی دچار هیپو و هایپوگلیسمی( افت قند خون و افزایش قندخون) می گردند که این افزایش و کاهش متناوب می تواند محرک رشد سلولهای سرطانی باشد.

فرضیۀ بافت چربی

اضافه وزن و چاقی دو عامل اصلی در بروز دیابت هستند. دانشمندان به تازگی دریافتند که بافت چربی مشابه یک غدۀ درون ریز عمل می کند و با ترشح مواد شبه هورمونی میتواند نقش مهمی در تبدیل سلولهای طبیعی به سلولهای سرطانی و آغاز رشد سلولهای سرطانی داشته باشد. سرطان در حیوانات  آزمایشگاهی که بیش از حد تغذیه می شوند بسیار  تهاجمی تر ظاهر می شود.

برای پاسخ به تمام این فرضیه ها احتیاج به تحقیقات بیشتری است، تا آنزمان باید  با توصیه به رعایت تغذیه صحیح ، کنترل وزن و انجام فعالیت های فیزیکی لازم افراد دیابتی را نسبت به خطر ابتلأ به سرطان آگاه کرد.

منبع:                                                                                                                                         www.npr.org